Dodatkowe informacje, które mogą być przydatne, udostępnione na stronie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Co to jest specyfikacja produktu i co powinna ona zawierać?

Producent, który ubiega się o Chronioną Nazwę Pochodzenia albo Chronione Oznaczenie Geograficzne musi sporządzić opis produktu zwany specyfikacją. Aby produkt rolny lub środek spożywczy kwalifikował się do korzystania z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, sposób jego wytworzenia musi być zgodny z tą właśnie specyfikacją

Specyfikacja produktu musi zawierać:

• nazwę produktu rolnego lub środka spożywczego, w tym nazwę pochodzenia lub oznaczenia geograficzne,
• opis produktu rolnego lub środka spożywczego obejmujący w stosownych przypadkach surowce, główne fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub organoleptyczne cechy produktu lub środka spożywczego,
• definicję obszaru geograficznego (dokładne określenie granic), ze wskazaniem, czy odbywają się w nim wszystkie etapy wytworzenia czy tylko niektóre z nich,
• dowody, że produkt rolny lub środek spożywczy pochodzi z obszaru geograficznego, z zaznaczeniem czy zachodzą na nim wszystkie czy tylko niektóre etapy wytworzenia,
• opis metody uzyskiwania produktu rolnego lub środka spożywczego, a w stosownych przypadkach, oryginalne i niezmienne metody lokalne oraz informacje dotyczące pakowania,
• szczegóły, z których wynika związek między jakością i cechami charakterystycznymi produktu rolnego lub środka spożywczego a środowiskiem geograficznym,
• szczegóły, z których wynika związek między określoną jakością, renomą lub inną cechą charakterystyczną produktu rolnego lub środka spożywczego a środowiskiem geograficznym,
• szczegóły dotyczące struktur kontroli, czyli wskazanie jednostki kontrolnej,
• szczegóły etykietowania - chodzi tu o określenie, w którym miejscu na opakowaniu pojawi się chroniona nazwa pochodzenia albo chronione oznaczenie geograficzne
• wszelkie inne wymagania określone przez przepisy krajowe lub przepisy wspólnotowe.

Także przy ubieganiu się o Gwarantowaną Tradycyjną Specjalność producenci muszą przedłożyć opis (specyfikację) produktu, która powinna zawierać:

• nazwę - samą w sobie specyficzną bądź wyrażającą specyficzny charakter danego produktu rolnego lub środka spożywczego w jednym lub kilku językach, ze wskazaniem, czy grupa składa wniosek o rejestrację z zastrzeżeniem lub bez zastrzeżenia nazwy,
• podanie opisu produktu rolnego lub środka spożywczego obejmujące jego główne właściwości fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub organoleptyczne,
• podanie opisu metody produkcji, którą producenci są zobowiązani stosować, w odpowiednich przypadkach łącznie z właściwościami i cechami użytych surowców lub sładników i metody otrzymywania produktu rolnego lub środka spożywczego,
• najważniejsze elementy określające specyficzny charakter produktu i, w odpowiednich przypadkach, wykorzystaną podstawę odniesienia,
• najważniejsze elementy świadczące o tradycyjnym charakterze produktu,
• minimalne wymogi oraz procedury kontroli specyficznego charakteru.

Grupa Producencka. Czyli jaka działania i czym powinien pamiętać producent ubiegający się o rejestrację.

• Tworząc grupę należy pamiętać, że nazwy pochodzenia oraz oznaczenia geograficzne służą przede wszystkim promocji regionu lub miejsca i podniesieniu ich walorów turystycznych. Dobrze jest zatem, aby jak największa liczba producentów i przetwórców korzystała z ochronnego znaku.
• W ramach grupy dobrze jest przyjąć regulamin dotyczący utrzymywania jakości produktów noszących chronioną nazwę. Taki regulamin daje podstawę do wzajemnej kontroli przez wszystkich wytwarzających.
• Szczególną uwagę należy zwrócić na przygotowanie specyfikacji. Im lepiej i dokładniej zostanie ona przygotowana, tym mniejsze zagrożenie, że trzeba będzie ją poprawiać i uzupełniać na żądanie organu krajowego albo Komisji Europejskiej. Uzupełnianie dokumentacji znacznie wydłuża procedurę rejestracji. Dobrze opracowana specyfikacja pozwala także uniknąć sprzeciwu ze strony innych podmiotów.
• Warunkiem dobrego przygotowania specyfikacji jest w pierwszej kolejności analiza nazwy pod kątem jej tradycyjnego albo regionalnego charakteru. Należy zbadać czy:
  
  
  • nie stała się ona nazwą rodzajową, jak np. ser tylżycki lub kiełbasa krakowska,
  • nie wprowadza konsumentów w błąd,
  • można wykazać jej regionalny lub tradycyjny charakter.
  Ponadto warto ocenić, czy nie ma innych zainteresowanych do korzystania z nazwy. Jeśli są, należy także ich włączyć w procedurę rejestracji.
• Jeżeli nazwa zostanie zarejestrowana i grupa jest jedynym podmiotem uprawnionym do korzystania z niej, powinna ona pamiętać o utrzymywaniu jakości produktu, gdyż może to stanowić podstawę odebrania prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego, nazwy pochodzenia lub świadectwa szczególnego charakteru.
• Grupa, która korzysta z nazwy, powinna badać sytuację na rynku, aby szybko reagować, gdy osoba nieuprawniona korzysta z ich nazwy.